Avignonlu Kızlar, (1907)
Ön yapının çözümlenmesinde genellikle nasıl sorusuna yanıt aranır. Dolayısıyla bu eserde bilgi objeleri arasındaki ilişkileri, yani bir bakıma kompozisyonu çözümlemeye çalışalım. Bu işlemde bütün kompozisyon, pozitif ve negatif alanların ilişkileri ele alınmaktadır. Resimde yer alan beş figürü, mekanda yani negatif alanda, öncelikle renk, biçim, doku olarak ele alalım. Dikey vurgulu beş figür ve natürmort pozitif alanı meydana getiriyor. Eserde bazı figürler düz ve köşeli renk uygulamalarıyla anlatılmaktadır. Öte yandan iki merkezi figür yuvarlak karakterdedir. Özellikle bu iki figürden birisi zarif renklerle boyanmıştır ve ana parçaları göstermek için beyaz çizgiler kullanılmıştır. Diğer üç figürün başları vücutlarından farklıdır. Merkezi figürler önden görünürlerken burunları profilden çizilmiştir. Merkezi figürlerden bir tanesi dengesiz görünüyor, kaidesinden düşecek gibi duran bir heykeli andırıyor. Bu figürün gövdesi dik dururken, özellikle sol bacağı vücudunu taşımaktan uzaktır. Bu figürün incelenmesi veya görünüşü, eleştiri için önemli bir delil kaynağı olabilir. Bilindiği üzere yer çekiminin etkisi ile insan anatomisi dik durur. Avignonlu kızlar dikey vurgulardan ve sıcak renklerden oluşuyor. Köşeli biçimler dominant az da olsa diyagonal vurgular vardır. Açık tonların egemenliğini orta ve koyu tonlar dengeliyor. Negatif alanlar, klasik mekan kavramından uzaktır. Perspektif dikkate alınmamaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder